نشانی

دوری بس نیست ؟ راه دور، صدای دور، حال خراب بس نیست ؟ همین قدر عذاب بس است . دل من طاقت بیشترش را ندارد! چرا مدام حرف رفتن می زنی؟ مگر چه شده.؟ میخواهی بروی خوب به سلامت! ولی من نگرانم ؟ نگران اینکه مسی نگرانت نباشد !جایی را داری ؟ کسی هست تا منتظرت باشد ؟ رفتن را همه بلداند ولی اصل رفتن نیست اصل رسیدن است .خوب نگاه کن اصلا تو در مقصدی. رسیده ای . الان در میان دل منی، الان همان جایی هستی که باید . عاشقانه ها برای توست . اشک ها و لبخند ها برای توست . دوستت دارم ها برای توست . باز هم می خواهی بروی . ؟ بی مقصد، بی توشه ؟ بی همسفر ؟ نکند رفتن ها بخاطر همسفری تازه است ؟ کسی را جسته ای ؟ کیست ؟ دوستش داری ؟ دوستت دارد ؟ حالتان با هم خوب است ؟ اگر ناراحت نمی شود از حالت برایم بنویس. از حال او هم بنویس.بنویس تا خیالم راحت شود بدانم که جایی دور از من می خندی !می دوی ! شادی ! من از دور برایت دست تکان خواهم داد . هر وقت که به پشت سرت نگاه کنی من را می بینی . جایی در انتهای کوچه ی تاریک تنهایی. من آنجا هستم . سرم را گرم میکنم به مرور خاطرات. نکند حال خوش ات را خراب کنی ؟ زندگی کن . ببین حریف نامهربان چقدر خوب با تو کنار آمده است . برایت یار جدید ،حال جدید و دنیایی جدید ساخته است . کلی کتاب نخوانده مانده . کلی چیز ننوشته . سرم را به آنها گرم می کنم جایت خالی می ماند . می دانی که خیلی اهل چای نیستم البته تو هم نبودی ولی هر وقت دلم برایت تنگ شد استکانی را هم برای تو پر می کنم . سرد خواهد شد ولی ملالی نیست . استکان را پر می کنم تا اگر کسی ناغافل از در رسید بگویم که هستی . بگویم رفته همین دور و بر و برمی گردد . بین خودمان می ماند که تو رفتی و من ماندم .نگران نباش به کسی نمی گویم . نامه ها را می نویسم ولی برایت نمی فرستم . می روم و برای خودم پست شان می کنم . از خودم برای خودم می گویم . می دانم که وقتی سر بلند کنم آنقدر موهای سفید دارم که دیگر غصه ی چیز های دیگر را نخورم . مواظب باش موهات سفید نشود . بهار بمان. اگر زمستان سراغت را گرفت نشانی من را بده . نشانی که یادت هست . . شهر غم خیابان تنهایی کوچه ی اشک پلاک را خودش پیدا خواهد کرد .